viernes, 17 de mayo de 2013

" A RODA DOS REBOLOS" Ourense (Galicia)



Esta é a lenda galega que inspirou a idea do muro para "BAIXO A SOMBRA DAS PEDRAS FLOTANTES". 


No lugar do pobo de Coba, chamado "Ou Outeiro Grande" hai un círculo formado por carballos (Os Carballos cerqueiros chámanse "rebolos") e no seu centro unha pena. Chámaselle "A Roda Dos Rebolos".

Dícese que unha fada vive dentro dese círculo debaixo da pena e cando sae ao mundo exterior fórmase como unha muralla ou parede máxica entre estas árbores que nada pode traspasar. Tamén se di que si estás dentro deste circulo máxico e a fada quere, pecha a parede e nada nin ninguén pode saír.
Cóntase que fai moitas xeracións, un mozo nunha fría noite de lúa invernal fuxindo dunha manada de lobos que lle perseguían desde a Fraga, acertou a pasar pola "Roda dos Rebolos" e subiuse á pena que está no seu centro para, empuñando a súa lanza, poder defenderse mellor. Os lobos rodeaban o círculo de carballos pero non se atrevían a achegarse, parece que tiñan medo, pero non do valor do home e da súa lanza, senón dalgunha forza do máis aló.


O home tiroulle unha pedra ao lobo que estaba mais preto coa intención de espantalo, pero a pedra chocou contra unha parede invisible entre dous carballos e provocou unha luz como a dun raio pero sen trono. Os lobos espantáronse tanto como o home e decidiron retirarse un treito e esperar. Aínda que o home intentaba permanecer en vela, non puido evitar caer profundamente durmido. Contan que no seu soño viu unha doncela moi bela, como unha fada, que estirando os brazos en cruz gritaba "abre", e unha parede sutil feita como de vento que ía de árbore a árbore desaparecía. A doncela saíu do circulo, e dirixíndose de novo cara ao interior, levantando os brazos gritou, "pecha". A parede de vento volveu aparecer.

Ao amencer espertouse sobresaltado, pero os lobos xa non estaban. O home lanzou outra pedra e medorento do raio ocultou o rostro entre os seus brazos para protexerse, pero esta vez nada sucedeu. Dubidando, probou de lanzar outra pedra e puido ver como pasaba entre os carballos sen problemas. Achegouse moi amodo co seu lanza ben aferrada. Pasou medorento entre os dous carballos entre os que antes estaba a máxica parede que producía raios. Puido chegar san e salvo ao Castro de Coba e contou o que lle pasou.

No hay comentarios:

Publicar un comentario